تقدیم به زنده یاد عسل بدیعی

این شعر از طرف مریم حیدرزاده و تمامی دوستداران عسل بدیعی تقدیم به روح پاکش

بخواب آروم عسل بانو 

که بی تو ساکته اینجا
 

ولی راحت شدی انگار
 

از این بی رحمی دنیا 

بخواب آروم و بی غصه 

کی این درد و یادش میره ؟ 

سکانس آخرت این نیست 

کسی جات و نمیگیره 

لالالالا بخواب اما 

روزای بی عسل سخته 

با پرواز پر از دردت 

بهار از یادمون رفته 

تو با “پروانه ای در مه” 

تو با “دستای آلوده” 

عسل بودی،عسل موندی 

واسه رفتن ولی زوده 

روحش شاد و یادش گرامی