تو خیال نکن همیشه ، که من عاشقت میمونم 

تو منو دوستم نداری ، خودم اینو خوب میدونم 

تو یه روزی تو وجودم ، مثل آب و ریشه بودی 

تو منو دوستم نداشتی ، تو همون همیشه بودی 

خیلی دوست دارم بدونی ، که دیگه دوستت ندارم 

نه دیگه ، آره تموم شد ، غصه های روزگارم 

واسه تو بازیچه بودم ، خودم اینو خوب میدونم 

برای نوشتن از تو ، دیگه چیزی نمی دونم 

دیگه طاقتم تمومه زندگی با تو حرومه 

به خدا دلم دوستت داشت ، ولی عشق تو حرومه 

نمیخوام حتی یه لحظه ، تو خیال من تو باشی 

برو دیگه نازنینم ، نمی خوام تو اینجا باشی 

توی قلب مهربونم ، حالا جای موندنت نیست 

توی خاطرات شیرین ، دیگه جای موندنت نیست 

واسه من تو کم گذاشتی ، تو منو دوستم نداشتی 

توی قلب پر غرورم ، تو گل غصه می کاشتی 

دیگه وقت رفتنت شد ، نکنه پای تو گیره ؟ 

واسه ی شکستن من ، نکنه گریه ات بگیره ؟ 

دل صادق و زلالم ، توی دستای پژمرد 

خدا اون روز رو نیاره ، که بفهمی عاشقت مُرد 

حالا من تنهای تنهام ، دیگه عشق من تو نیستی 

من دیگه شادم و آروم ، توی قلبم دیگه نیستی 

اینو خوب بدون واسه من ، حالا عشقِت دیگه مُرده 

توی قلب من نشسته ، جای تو یه عشق مُرده 

خیلی دوست دارم یه روزی ، مثل من بازیچه باشی 

تو رو خُردت کنه اما ، نتونی ازش جدا شی 

خیلی دوست دارم ببینم ، که دلت یه جا اسیره 

تو براش می میری اما ، به غمت خنده اش می گیره 

یه عروسک توی دستاش ، که تو رو بازیچه کرده  

شاید اون روزا بفهمی ، که دلت با من چه کرده  

                                                           شعر : مصطفی انیس حسینی